รศ.นพ.ภาวิน พัวพรพงษ์

??????????? การที่สตรีไม่มีลูกนั้นมีการศึกษาพบว่ามีความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งรังไข่สูงกว่าสตรีที่มีลูก¹ เนื่องจากความเชื่อที่ว่า การที่สตรีมีการตกไข่ เมื่อมีไข่ตกแล้ว จะมีแผลที่รังไข่ ซึ่งจะมีการซ่อมแซมและรักษาตัวเองของรังไข่ แต่การเกิดการตกไข่ที่เกิดบ่อยกว่าในสตรีไม่มีบุตรรวมทั้งกรณีที่สตรีนั้นไม่ได้มีการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ก็จะมีความเสี่ยงในการเกิดมะเร็งรังไข่ที่สูงกว่า ดังนั้น ประวัติการตั้งครรภ์หรือการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่จึงเป็นเสมือนสิ่งที่ป้องกันหรือลดความเสี่ยงในการเกิดมะเร็งรังไข่ นอกจากนี้ ยังมีการศึกษาพบว่าชนิดของมะเร็งที่พบที่สัมพันธ์กับประวัติการไม่เคยมีบุตร ได้แก่ มะเร็งรังไข่ชนิด clear cell และ endometrioid จากข้อมูลเหล่านี้ ทำให้การดูแลหรือคัดกรองสตรีในแต่ละคนของแพทย์อาจใช้ประวัติเหล่านี้ร่วมในการวางแผนการคัดกรองมะเร็งรังไข่ในสตรีได้อย่างเหมาะสมตามความเสี่ยง ซึ่งจะทำให้การดูแลมีความจำเพาะและเหมาะสมในการเลือกใช้วิธีคัดกรองมากกว่าการให้คำปรึกษาหรือแนะนำอย่างทั่ว ๆ ไป

เอกสารอ้างอิง

1. Gaitskell K, Green J, Pirie K, et al. Histological subtypes of ovarian cancer associated with parity and breastfeeding in the prospective Million Women Study. Int J Cancer 2018;142:281-9.

รศ.นพ.ภาวิน พัวพรพงษ์

??????????? ในการวินิจฉัยมะเร็งรังไข่ มารดาที่ตรวจพบก้อนเนื้องอกที่รังไข่ในระหว่างตั้งครรภ์ การเลือกที่จะผ่าตัดเข้าไปตรวจพิสูจน์และประเมินระยะของโรค หากทำได้จะเลือกทำผ่าตัดในช่วงไตรมาสสองของการตั้งครรภ์ โดยในมารดาอายุน้อยมีรายงานว่า การผ่าตัดส่วนใหญ่ร้อยละ 80 จะเป็นการผ่าตัดที่จะเหลือรังไข่อีกข้างไว้เพื่อให้มารดาคงโอกาสที่จะมีบุตรได้ในอนาคต¹ ในผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ที่ได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดอย่างเดียวหากหลังผ่าตัดไม่มีภาวะแทรกซ้อน การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่สามารถทำได้เหมือนผู้ป่วยผ่าตัดคลอด สำหรับมารดาที่จะเป็นต้องรักษาด้วยเคมีบำบัดร่วมด้วย เคมีบำบัดที่มักใช้ในการรักษามะเร็งรังไข่ชนิดเกิดจากเซลล์สืบพันธุ์ ได้แก่ bleomycin, etoposide และ cisplatin ซึ่งการจะให้นมแม่ต้องดูรายละเอียดของการใช้ยาแต่ละชนิด

หนังสืออ้างอิง

1. Neeyalavira V, Suprasert P. Outcomes of malignant ovarian germ-cell tumors treated in Chiang Mai University Hospital over a nine year period. Asian Pac J Cancer Prev 2014;15:4909-13.